ورزش از دیدگاه طب اسلامی و سنتی 5

در مقاله قبلی، در مورد فواید ورزش و ریاضت، مطالبی ارایه کردیم. در این مقاله ادامه این مباحث را بررسی می کنیم.

دسته بندی ورزش ها بر اساس نوع مزاج:

هر مزاجی در یک سری از رشته ها، موفقیت بیشتری دارد که از نظر مزاجی با او سنخیت دارد.

مثلا:

 دموی ها برای فوتبال، بسکتبال، کشتی، جودو، دو استقامت مناسب اند و خوب بازی می کنند.

• زیرا تمام این ها هم قدرت و هم استقامت می خواهد. البته سرعت هم می خواهد، اما رکن اصلی آن دو هستند و یک سرعت متوسط هم برای آن ها کافی است.
• فوتبالیست مدام باید بدود.
• قدرت رکن اصلی در کشتی و جودو است.
• اگر یک فوتبالیست بخواهد صفراوی محض باشد، جواب نمی دهد. باید قدرت بدنی هم داشته باشد.
• اگر مسابقات بسکتبال دنیا رو نگاه کنید همه آن ها تمام عظلات یک طرف دست شان اندازه کمر ماست. روی قدرت کار می کنند. زیرا رشته، رشته ای است که هم قدرت بدنی می خواهد، به خصوص زمانی که مخصوصا این ها به هم برخورد می کنند، این ها قدرت بدنی می خواخد، هم استقامت و هم تند و تیزی.
• مزاجی که همه این موارد را باهم داشته باشد، مزاج دموی است. دارای استقامت، حرارت، سرعت، چالاکی و هم قدرت بدنی است.

 صفراوی ها باتوجه به اینکه استقامتشان خیلی استقامت زیادی نیست ولی تند و تیز هستند، در بعضی ورزش ها موفقند. مثل: والیبال…

• والیبال چنین نیست که مثل بسکتبال از این طرف زمین بکوبی بروی آن طرف زمین. بلکه باید یک لحظه تند و تیز عمل کنی و باید قد و قامت فرد کشیده باشد.

تکواندو

• در رشته ی تکواندو ضربات عمدتا کنترلی است. این طور نیست که مثلا بزند خرد کند و تکواندو ضرباتش سرعتی است و نه قدرتی.
• سرعت نقش زیای دارد. پس برای صفراوی ها خیلی مناسب است.
• در رشته ای مثل کونگ فو این طور نیست،آنجا هم یک فرد دموی می خواهد.
• زد و خوردها متل سان شو بیشتر و کنترل کمتر است.
• کسی را میخواهد در این مبارزات رزمی که با یک ضربه استخوانهایش خورد نشود.

دو سرعت

• اینجا صفراوی ها خیلی خوب عمل می کنند. زیرا سبک هستند و حرارت هم دارند، تند و تیز عمل می کنند.
• یا در اسب سواری حالت انرژی ای که دارند، حالت سبکی، تند و تیزی و حرارتی که دارند نسبت به مزاج های دیگر، بهتر عمل می کنند.

سوداوی ها باید در انتخاب ورزش هایشان دقت داشته باشند. ورزش های نرم و ملایمی را انتخاب کنند.
اگر از لحاظ موفقیت ها بخواهیم نگاه کنیم: شطرنج، چیزهایی که با فکر سر و کار دارند، مدیریت های ورزشی، مربیگری ها، یا ورزش های ملایم بدون فشار زیاد برایشان مناسب تر است.

افرادی که مربی می شوند بیشتر در سن سودا هستند.

ذهن و فکر آرام و پخته می شود و عمده مربی ها در این سن بهتر عمل می کنند. یعنی سنی که از حدود ۴۰ تا ۵۰ سالگی باشد.

علت آن که می گوییم که مثلا ورزش کشور ما خوب عمل نمی کند، بحث عدم تطابق مزاج با رشته ها و افراد است.

• کسی ک در دفاع کار می کند، اگه مزاجش صفرا باشد، دفاع را رها کرده و میرود گل بزند.
• دروازه بانی داشتیم در زمین حریف برای گل زدن می آمد. زیرا صفرایش بالا بود و ولع حرکت و هجوم داشت.
• این ها بر اساس مزاج باید چینش شوند. کسی که خط حمله در فوتبال است، این خط حمله نیاز نیست که بخواهد در زمین حریف وارد شود و برگردد پس بهتر است صفراوی باشد.
• زیرا خط حمله بیشتر سرعت و زیرکی و موقعیت طلبی و استفاده از شرایط می خواهد و نیاز به استقامت و دوندگی زیاد در زمین مثل فوروارد و خط میانی ندارد.
• خط میانی و فوروارد حتما باید دموی باشد. که قدرت بدنی هم داشته باشد و این فرد باید دفاع را نیز پوشش دهد.
• در بحث بلغمی و سوداوی ها، این افراد هم ترس حمله دارند، هم ترس دفاع دفاعی عمل می کنند . دروازه بان هر کدام در مقیاسه کار خودش باید لحاظ بشود.

ورزش های رزمی

• مثلا سوداوی ها و بلغمی ها عمدتا حالت دفاعی دارند و تهاجم کمتر می کنند و یا با وسواس تهاجم می کنند و ضربه می زنند و اهل ریسک نیستند.
• این مزاج ها عمدتا گارد دفاعی خوبی دارند.
• صفراوی ها و دموی ها اهل حمله اند و ترس هم ندارند.
• اگر دیدید رقیب یک فرد صفراوی است، اینجا شما متوجه می شوید که سرعت فرد به خصوص سرعت بالا تنه اش، به علت حضور صفرا در بالا تنه زیاد است.
• اما صفراوی ها در رقابت ها به علت هجوم صفرا به مغز در فعالیت ها، تمرکزشان ضعیف و اعصابشان ضعیف تر است.

در مسابقات فوتبال متوجه می شوید چقدر ما اخراجی صفراوی داریم.
این افراد، کنترل اعصاب ندارند.

یکی از علل مهم جز مباحث تربیتی، بحث غلبه صفرا و حرارت در مغز به خصوص در کش و قوش فعالیت ورزشی، است.

در مقاله بعدی، ادامه این مطالب را بررسی خواهیم کرد.