تدریس علمی وعملی حجامت 3

در مقاله قبلی نکاتی در مورد بادکش درمانی ارایه کردیم. در این مقاله ادامه این مطالب را بررسی خواهیم کرد.

تفاوت حجامت و خون گیری

خون‌گیری یک روش ابداعی است که برای تأمین نیاز بیماران به کار گرفته شده است و در هنگام کم خونی مفرط، وجود برخی بیماری های خونی مانند هموفیلی و در هنگام جراحت ها به کار می رود. در بعضی موارد خون گیری از بیماران دارای غلظت خون به منظور کاهش غلظت خون و یا در یک مقطع به منظور کاهش بار قلب تجویز می گردد.

در این صورت خون گرفته شده دفع می گردد. خون گیری به منظور کمک به بیماران نیازمند باید از خون سالم باشد.

فاکتورهای سلامت خون از دو طریق بررسی وضعیت بالینی و کیفیت خون اهدا کننده روشن می شود.

در بعضی از اظهار نظرها که در مطبوعات و برخی جزوات منتشر شده به چشم می خورد مدعی شده اند که خون گیری جاری در سیستم پزشکی همان فصد مصطلح در طب سنتی و طب اسلامی است که جایگزین حجامت شده و کارایی هایی که برای فصد در طب سنتی ادعا شده است را به خون گیری منتسب می دهند.

چنین اظهاری غیر واقعی و ناشی از بررسی سطحی است.

البته در بعضی از منابع طب سنتی مربوط به دو تا سه قرن قبل نشان دهنده، انتقال خون از فردی به فرد دیگر بصورت مستقیم می باشد، لکن در منابع قدیم مدرک معتبری وجود ندارد که انتقال خون به عنوان یک روش شایع رفع کم خونی ناشی از جراحی و یا هر علت دیگر به کار گرفته می شده است و در آن زمان برای ترمیم جراحی های بزرگ و کوچک و تأمین ضعف شدید ناشی از خونریزی در جنگ ها و حوادث از عسل و برخی از داروهای خون ساز دیگر استفاده می شده است.

به هرحال خون گیری در جامعه کنونی که تصادفات و حوادث و جراحی ها ضروری و بعضی بیماری های مصرف کننده مداوم خون، یک ضرورت انکار ناپذیر است.

• خون گیری از ورید صورت می گیرد ولی در حجامت از مویرگ و عروق لنفاوی خون گرفته می شود.
• مقدار خون گرفته شده در خون گیری 222 تا 522 سی سی می باشد. ولی خون اخذ شده در حجامت از حداقل cc 5 تا حداکثر به 72cc بالغ می گردد.
• در خون گیری مقدار خون به اراده فرد تعیین می شود ولی در حجامت خون به تناسب وضعیت بدن خارج می شود و خود به خود قطع می شود.
• در خون گیری خون از ورید بازلیک – الکحل و سفالیک گرفته می شود، ولی در حجامت از مواضع دارای بافت عضلانی متراکم مانند بین دو کتف، ساکرال، ساق و فونتانل قدامی و… خون گرفته می شود.
• ابزار خون گیری سرنگ است و به وسیله اتصال سرنگ به عمق رگ خون گرفته می شود، ولی در حجامت خون گیری به وسیله لیوان مخصوص و با ایجاد خراش سطحی و بادکش و فشار منفی روی پوست صورت می گیرد.
• خون گیری در محدوده سنی خاصی کاربرد دارد، ولی حجامت از چهار ماهگی تا پایان عمر میسر است و در صورت بروز بیماری از روزهای اول تولّد نیز می توان حجامت انجام داد.
• در خون گیری حجم خون گرفته شده مورد توجه است و اساساً به منظور به دست آوردن حجم قابل توجهی خون این کار انجام می شود، لکن در حجامت حجم خون استخراج شده نقشی در درمان بیماری ندارد. حتی 3cc خون اخذ شده نیز نقش درمانی خود را ایفا می کند.
• در مواردی که اثبات گردد، خون فرد اهدا کننده سالم نیست، خون گرفته شده منهدم شده و با وجود عملیات انجام شده بهبودی در شخص مشاهده نمی شود، لکن در حجامت اساساً پس از اثبات آلودگی در خون حجامت انجام می شود تا ترکیبات خون حجامت کننده معتدل و نرمال گردیده و سلامت به وی باز گردد.
• ترکیب خون گرفته شده از ورید در فرد سالم در صورتی که هم زمان حجامت شود، با ترکیب خون گرفته شده از طریق حجامت کاملاً متفاوت است و فاکتورهای گوناگون آن خارج از حدّ نرمال است.
• در خون گیری مقدار خون گرفته شده از بدن نقشی در تنظیم سیستم ایمنی بدن ندارد و در این زمینه گزارشی منتشر نشده است، امّا حجامت گرم و خشک و حجامت تر بر سیستم ایمنی بدن انسان اثر مطلوب گذاشته و با مکانیسم تنظیم سیستم ایمنی باعث درمان بیماری می گردد.
• اگر چنانچه در خون گیری مکانیسمی برای درمان متصور باشد، به میزان خون گرفته شده از بدن مربوط می شود. ولی در حجامت مکانیسم اثر به او بخش کاملاً متمایز نقش التهاب ایجاد شده توسط بادکش و نقش خراش ایجاد شده در پوست مربوط می شود و از این طریق نقش درمان اصلی خود را در سراسر بدن بروز می دهد.
• حجامت دارای نقش پیشگیری از بروز بیماری است، برای خون گیری چنین نقشی گزارش نگردیده است.
• اهداء خون سالم به جز در موارد وجود پلی سایتمی هیچ گونه ادعای درمانی ندارد و اهداکنندگان خون نیکوکارانی هستند که برای تأمین سلامت دیگران مبادرت به اهدای خون می کنند، در صورتی که حجامت ضمن درمان پلی‌سایتمی دارای ادعای درمانی است و افراد سالم حجامت می کنند تا بیمار نشوند و افراد بیمار حجامت می کنند تا سلامت خود را باز یابند.

نقش حجامت در درمان عوارض جانبازان شیمیایی

آقای دکتر کدیور فوق تخصص در جراحی قلب و عروق می گوید: خود من موقع جنگ ایران و عراق در سال 1363 در مجروحین عزیز شیمیایی شده با گاز خردل و ادم حاد ریوی و تورم شدید نسوج اندام مختلف، عمل حجامت را توام با انداختن زالو به اندام های مبتلا به کار بردم و نتیجه موفقیت آمیز بود.

در جنگ ویتنام نیز عمل حجامت در مجروحین و مبتلایان به ادم حاد ریوی حاصل از DIOXINS عامل نارنجی نجات بخش بوده است.

در مقاله بعدی، ادامه این مطالب را بررسی خواهیم کرد.