اصلاح سبک زندگی از دیدگاه طب سنتی اسلامی 8

در مقاله قبلی، در مورد انواع گوشت ها، نکاتی را ارایه کردیم. در این مقاله در مورد نان که خوراک رایج مردم است مطالبی ارایه خواهیم کرد.

نان

نان رایج در کشور ما، نان گندم است. نان گندم اگر گندم آن مرغوب باشد و در فرایند نگهداری سیلو، آرد کردن، خمیر سازی و مراحل دیگر آن به درستی پیش رود، بهترین نان است.
مزاج نان گندم، گرم است. گرمی آن در درجه ی اول از نظر تری و خشکی در منابع طب سنتی، معتدل عنوان شد و از این جهت متناسب با مزاج و بدن انسان است. غذاییت آن نسبت به دیگر نان ها و جذب مواد غذایی آن بهتر از همه نان های دیگر و غلات دیگر است.
نان فطیر، زیاد برای بدن مناسب نیست. باعث ایجاد نفخ و ورم در بدن می شود و مولد بیماری های قولنجی و گرفتگی، سنگ کلیه و مثانه است.
نان تابه ای نیز دیرهضم است و غذاییت آن کم است. از معده و روده دیر عبور می کند و مولد نفخ و باد است.
نان کماج نیز قوت آن توسط خاکستر گرفته می شود. غذاییت آن کم است و میان آن خام و لزج است.
نان باید با مایه خمیر مناسب خود آماده شود. مایه خمیر با تخمیر و ترش شدن خمیر معمولی، به دست می آید. استفاده از خمیر ترش یا همان مایه خمیر در نان، باعث ورآمدن صحیح خمیر و افزایش حجم صحیح آن و کیفیت بافت داخلی نان می شود. همچنین خمیر ترش، زمان بیات شدن نان را به تاخیر می اندازد.

توضیحی در مورد جوش شیرین

مساله جنجال برانگیز در مورد جوش شیرین این است که آیا جوش شیرین مفید است یا مضر؟

در طب و علوم تغذیه نوین در مورد مضرات و منافع بعضی خوراکی ها و مواد، تخریب یا تبلیغ بیش از حد صورت می گیرد. مانند نمک دریا یا جوش شیرین
باید بدانیم مصرف خوراکی و استفاده از آن برای آماده سازی خمیر، در صورتی که به مقدار مناسب انجام شود هیچ عوارض خاصی برای بدن ندارد.
البته جوش شیرین، هیچ گاه جای خمیر ترش و خمیر مایه را نمی گیرد، اما چون برای آماده سازی خمیر باید مایه خمیر حدودا 4 الی 5 ساعت زمان می برد تا خمیر آماده پخت شود و یک نانوایی باید چندین نوبت، پخت داشته باشد، این گونه آماده سازی خمیر برای آنان بسیار دشوار است و جوش شیرین در مدت زمان 45 دقیقه باعث آماده سازی خمیر برای طبخ می شود.
ما حامی جوش شیرین نیستیم. مطمینا خواص خمیرمایه را برای طبخ و آماده سازی خمیر ترجیح می دهیم و می دانیم جوش شیرین قابل مقایسه با فواید خمیرمایه نیست اما هجومی که گاهی به جوش شیرین برای مضرات آن می برند، غیر عادلانه است و دوز مصرفی جوش شیرین در خمیرها، معمولا آن قدر زیاد نیست که برای معده و بدن مضر باشد و ما در مقایسه، جوش شیرین را با بعضی مواد دیگر که برای پف کردن نان ها و کیک ها و نان های فانتزی استفاده می شود، ترجیح می دهیم.
جوش شیرین حالت بازی دارد و در طب سنتی، مصرف یک قاشق چای خوری با یک لیوان آب برای ترشی معده و تعدیل اثرات اسیدی آن تجویز می شود.

تذکر

وزارت بهداشت طی گزارشی در سال های اخیر عنوان داشته است: کم خونی در ایران بسیار رایج است. بنابراین وزارت بهداشت برای مهار این کم خونی، دست به اقدام عجیبی زده است و با اضافه کردن اسید فولیک و آهن به آرد گندم یعنی به آردهای نانوایی ها و نان مردم کشور، سعی بر مهار کم خونی داشته است.

حال چند سوال مطرح می شود؟

آیا این کار صحیح است که با نظرات یک طرفه خود، خوراک رایج و عمده مردم را یک طرفه دستکاری کنید و آن ها بدون هیچ اعمال نظری مجبور به مصرف این اسیدفولیک و آهن مخلوط در آرد و نان باشند؟
مگر غیر از آن است که در تمام طب های شرقی و غربی، تجویز مکمل های غذایی اعم از مکمل های طبیعی و شیمیایی باید بر حسب نیاز مردم و بدن آن ها باشد؟
وقتی فردی در بدنش کمبود آهن و اسید فولیک ندارد و بعضی افراد هم این مواد را در بدن خود به صورت طبیعی، اضافه دارند، آیا غیر از این است که تجویز اجباری اسیدفولیک و آهن در نان آنان، باعث افزایش این مواد و عوارض خطرناک می شود؟
بر حسب اظهارات طب غربی و طب شیمیایی، آیا ازدیاد آهن و اسید فولیک باعث عوارض جسمی نمی شود و باعث به خطر افتادن سلامتی بسیاری از افرادی که به صورت طبیعی آهن و اسیدفولیک خون آن ها متعادل است و حتی گاهی این دو مواد در بدن آن ها بیش از معمول است، نمی شود و عوارض هموکروماتوز را منجر نمی شود؟
آیا افزایش این مواد، به رسوب و آسیب آن به بافت های کبدی، قلب، پانکراسی، مفاصل و هیپوفیز نمی شود؟

همانطور که می دانید افرادی که آهن زیادی در بدن خود دارند، طب سنتی و طب نوین هر دو به آنان سفارش می کنند از خوردن خوراکی هایی مانند گوشت قرمز که مقادیر آهن آن نسبت به گوشت های سفید، بیشتر است، پرهیز کنند و به جای آن گوشت ماهی و مرغ مصرف کنند.

حال به نظر شما، خوراندن این مکمل های آهن و اسیدفولیک برای یک ملت و همه افراد، خطرناک نیست؟
افزایش آهن در بدن، به خصوص آهن غیر طبیعی باعث غلظت خون می شود تا جایی که در طب نوین، برای کاهش آهن و رفع این غلظت، افراد به اهدای خون تشویق می شوند و در طب ایرانی اسلامی نیز به حجامت و گاهی فصد تجویز می شود.
آیا این غلظت خون که باعث گرفتگی ها و سده ها در بدن می شود، باعث ایجاد بسیاری از بیماری ها نیست؟
صرفا یکی از علل کم خونی به کمبود اسیدفولیک و آهن مربوط می شود. تا زمانی که فرد، آهن مصرف می کند علایم کمبود آهن و کم خونی در بدن او پنهان است. اما معمولا بعد از رها کردن مکمل های آهن و اسیدفولیک، علایم مجددا عود می کند و از آنجایی که این مواد قابلیت جذب بافت ها و ریشه کنی عوامل کم خونی را ندارند، نمی توانند مقدار شیوع کم خونی را مهار کنند.

مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی در دوره 7 شماره 4 زمستان 1388 در صفحات 11-24 خود نتیجه تحقیقات جامعی را در مورد ارزشیابی برنامه غنی سازی آرد با آهن و اسیدفولیک منتشر کرده و در نتیجه گیری خود اعلام کرده است که برنامه غنی سازی در استان ها منجر به بهبود میزان شیوع فقر آهن و افزایش ذخایر آهن بدن افراد شده اما جالب آنکه هیچ تاثیری بر میزان شیوع و ابتلا افراد به کم خونی، نداشته است.

کم خونی علت های مختلفی دارد که صرفا یکی از عوامل آن می تواند فقرآهن و اسیدفولیک باشد و همان گونه که تحقیقات مذکور در مجله فوق اثبات نمود افزودن آهن و اسید فولیک نه تنها کم خونی را ریشه کن ننمود بلکه باعث افزایش ذخیره آهن در بدن افراد شده که همین امر برای انسان خطر آفرین است. به خصوص برای افرادی که در شرایط معمولی، آهن بدن آن ها نرمال است یا گاهی آهن بدن آن ها به علت های مختلف بیش از حد تعادل است. چه پاسخی در این مورد وجود دارد.
دست زدن به آب و نان مردم، آن هم در حالی که اگر و امان های زیادی پیرامون آن وجود دارد، عمل معقولی به نظر نمی رسد.
اگر چیزی می توانست از عوارض اسیدفولیک اضافه شده در نان و آرد مردم بکاهد، آن حجامت است. در حالی که امسال همزمان با اجرایی کردن اضافه کردن اسیدفولیک به آرد نانوایی ها و نان مردم، موسسه حجامت ایران به دستور وزارت بهداشت تعطیل و پلمپ شد و مجوزهای حجامت این موسسه نیز باطل شد.

سپاس از همراهی شما